توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M1024_Abstract

پیشگفتار

سازمان‌های آموزشی جهت تحقق اهداف به ارزشیابی برنامه‌های خود نیاز مبرمی دارند تا معلوم شود که اقدامات و عملیات انجام شده تا چه حد با ملاک‌ها و موازین پیش‌بینی شده تطابق دارند. ارزشیابی آموزشی، روشی برای مقایسه‌ی وضع موجود با وضع مطلوب و ابزاری مؤثر و مفید برای کارایی نظام آموزشی است. معلمان باید به عنوان مدیران کلاس‌های درس برای تصمیم‌گیری‌های آموزشی و درسی در کلاس از ارزشیابی پیشرفت تحصیلی در جریان بهبود فعالیت‌های یادگیری دانش آموزان بهره ببرند. به طور کلی از دو روش ارزشیابی کمی و ارزشیابی توصیفی ، برای ارزیابی دانش آموزان استفاده می‌شود. در بسیاری از کشورها و از جمله ایران، از سال ۱۳۰۳، روش «ارزشیابی کمی» در سیستم آموزش و پرورش کشور مورد استفاده قرار گرفته است (حسنی و احمدی، ۱۳۸۴).
در روش «سنتی» برای ارزیابی میزان یادگیری دانش آموزان، از «معیارهای کمی» می‌شود که این روش معایب زیر را داراست:
۱- محدود شدن به ارزشیابی دانش آموز و اطلاعات وی، ۲- اضطراب آور بودن نمره و امتحان، ۳-کم توجهی به تلاش‌ها و فعالیت‌ها و تأکیدبیش ازحدّ بر موفقیت، ۴- تفکیک یادگیری از ارزشیابی، ۵- ایجاد فضای رقابتی ناسالم در بین دانش آموزان، ۶-کم توجهی به ابعاد عاطفی و مهارتی، ۷-کم توجهی به ویژگی‌های سنی و شرایط روحی کودک، ۸- عدم توجه به مشکلات یادگیری و توجه صرف به نمرات پایانی (سبحانی فرد، ۱۳۸۲).
با توجه به مشکلات فوق در ایران نیز این روش از سال تحصیلی ۸۲-۱۳۸۱ به طور آزمایشی در ۲۵ کلاس در مدارس ۵ استان (سیستان و بلوچستان، اصفهان، زنجان، شهر تهران و آذربایجان شرقی) مورد استفاده قرار گرفته است و اکنون در بیشتر مدارس در پایه‌های اول تا پنجم اجرا می‌شود (زهرا حصاربانی، ۱۳۸۲) از مزایای عمده روش ارزشیابی کیفی می‌توان موارد ذیل اشاره نمود: ۱- کاهش اضطراب و رقابت در بین دانش آموزان، ۲- توجه به اهداف تعلیم و تربیت و برنامه‌های درسی دانش آموزان، ۳- توجه به ارزشیابی مستمر و فرآیندی، ۴- فراهم سازی زمینه‌های یادگیری مطلوب به امور تحصیلی دانش آموزان، ۵- افزایش علاقه به یادگیری در دانش آموزان و یادهی در بین معلمان، ۶- تغییر در نحوه قضاوت درباره عملکرد و ارتقای تحصیلی دانش آموزان، ۷- تقویت اصل مشارکت، همفکری و فعالیت در کارگروهی و تقویت روابط اجتماعی، ۸- توجه به روش‌های خودسنجی و همسال سنجی، ۹- توجه اساسی به بازخوردهای توصیفی به یادگیرندکان در حین فرآیند یادگیری، ۱۰- کاهش وابستگی دانش آموزان به معلّم، ۱۱-توجه به یادگیری عمیق (حسنی، ۱۳۸۲).
علیرغم وجود مزایای فوق، روش «ارزشیابی توصیفی» در کشور ما نوپا بوده و دارای مشکلات «درون سازمانی» (از جمله: نگرش منفی معلّمان نسبت به نوآوری و تحول، عدم وجود رویکردهای یادهی- یادگیری با الگوی ارزشیابی، بی‌انگیزه بودن معلّمان و پایین بودن استانداردهای آموزشی در بسیاری از مدارس کشور) و «برون سازمانی» (از جمله عدم وجود منابع و ادبیات مناسب در مورد رویکردهای ارزشیابی جدید، نگرش منفی والدین نسبت به تغییر و نوآوری) است (حسنی و احمدی، ۱۳۸۷).
کتاب حاضر با هدف “شناسایی موانع و راه‌های بهبود ارزشیابی توصیفی در دوره ابتدایی شهر ایرانشهر سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲” بر روی معلمین دوره ابتدایی شهر ایرانشهر انجام گرفت. جامعه آماری را کلیه معلمین دوره ابتدایی شهر ایرانشهر در سال تحصیلی۹۳-۱۳۹۲ که در طرح ارزشیابی توصیفی که براساس آمار مندرج در واحد «آموزش ابتدایی مدیریت آموزش و پرورش شهرستان ایرانشهر در این سال تحصیلی جمعاً تعداد ۸۵۰ نفر بوده و طبق جدول مورگان ۲۶۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید.
نتایج حاصل از کتاب حاضر نشان می‌دهد که بین عوامل آموزشی، سازمانی و محیطی در فرآیند روش‌های ارزشیابی توصیفی اختلاف معناداری وجود دارد. عوامل محیطی بیشترین مانع معلمان در فرايند بهبود روش‌های ارزشیابی توصیفی می¬باشند. عامل سازمانی اندکی بیشتر از عامل آموزشی در فرايند بهبود روش‌های ارزشیابی توصیفی موثر می‌باشد. هچنین نتیجه‌گیری می‌شود که عوامل آموزشی، سازمانی و محیطی مانع بکارگیری روش‌های ارزشیابی توصیفی مي‌شود. همچنین اختلاف معناداری بین سه عامل آموزشی، سازمانی و محیطی برحسب سنوات وجود دارد. هر چه سنوات کاری بیشتر باشد، مشکلات آموزشی، سازمانی و محیطی بیشتر می¬شود.
شيوه سازمان‌دهي کتاب حاضر به‌ صورت زیر می‌باشد.
فصل اول: کلیات
فصل دوم: ارزشیابی
فصل سوم: ارزشیابی توصیفی
فصل چهارم: اجرای ارزشیابی توصیفی
فصل پنجم: چالش‌های اجرای ارزشیابی توصیفی
فصل ششم: مروری بر تحقیقات مشابه
فصل هفتم: جمع‌بندی

———————————————————————————————————————————————————————————————————————————–

Abstract

In order to achieve their goals, educational organizations have an urgent need to evaluate their programs in order to find out how far the actions and operations performed are consistent with the expected criteria and standards. Educational evaluation is a method to compare the current situation with the desired situation and is an effective and useful tool for the efficiency of the educational system. As classroom managers, teachers should use the evaluation of academic progress during the improvement of students’ learning activities to make educational and lesson decisions in the classroom. In general, two methods of quantitative evaluation and descriptive evaluation are used to evaluate students. In many countries, including Iran, since 1303, the “quantitative evaluation” method has been used in the country’s education system (Hosni and Ahmadi, 1384).
In the “traditional” method to evaluate the level of students’ learning, it is “quantitative criteria”, which has the following disadvantages:
۱- Being limited to the evaluation of the student and his information, 2- The anxiety of grades and exams, 3- Paying little attention to efforts and activities and overemphasizing success, 4- Separating learning from evaluation, 5- Creating an unhealthy competitive environment among Students, 6- Lack of attention to the emotional and skill dimensions, 7- Lack of attention to the age characteristics and mental conditions of the child, 8- Lack of attention to learning problems and only attention to the final grades (Sabhani Fard, 2012).
Considering the above problems in Iran, this method has been used on a trial basis in 25 classes in schools of 5 provinces (Sistan and Baluchistan, Isfahan, Zanjan, Tehran and East Azarbaijan) since the academic year 1381-82 and now in most Schools are implemented in the first to fifth grades (Zahra Hesarbani, 1382). Among the main advantages of the qualitative evaluation method, the following can be mentioned: 1- Reducing anxiety and competition among students, 2- Paying attention to the educational goals and curriculum of students. 3- Paying attention to continuous and process evaluation, 4- Providing favorable learning environments for students’ academic affairs, 5- Increasing interest in learning among students and memory among teachers, 6- Changing the way of judging performance and academic promotion of knowledge. students, 7- strengthening the principle of participation, cooperation and activity in working groups and strengthening social relations, 8- attention to self-assessment and peer assessment methods, 9- basic attention to descriptive feedback to learners during the learning process, 10- reducing students’ dependence on the teacher , 11- Paying attention to deep learning (Hosni, 2012).
Despite the above advantages, the “descriptive evaluation” method is new in our country and has “internal” problems (such as: teachers’ negative attitude towards innovation and transformation, lack of memorization-learning approaches with evaluation model, teachers’ lack of motivation and low educational standards in many schools of the country) and “outside organization” (including lack of appropriate resources and literature on new evaluation approaches, negative attitude of parents towards change and innovation) (Hasni and Ahmadi, 2017).
The purpose of this book was to “identify obstacles and ways to improve descriptive evaluation in Iranshahr primary school in the academic year 2012-1393” on Iranshahr primary school teachers. The statistical population is all primary school teachers in Iranshahr city in the academic year 2012-1393, which in the descriptive evaluation plan based on the statistics contained in the unit of “Elementary Education of Iranshahr City Education Management” in this academic year, there are a total of 850 people and according to Morgan’s table, 265 people The title of the sample was selected.
The results of this book show that there is a significant difference between educational, organizational and environmental factors in the process of descriptive evaluation methods. Environmental factors are the biggest obstacle for teachers in the process of improving descriptive evaluation methods. The organizational factor is slightly more effective than the educational factor in the process of improving descriptive evaluation methods. It is also concluded that educational, organizational and environmental factors prevent the use of descriptive evaluation methods. Also, there is a significant difference between the three educational, organizational and environmental factors according to years. The more working years, the more educational, organizational and environmental problems.
The present book is organized as follows.
First chapter: General
Chapter Two: Evaluation
The third chapter: Descriptive evaluation
Chapter 4: Implementation of descriptive evaluation
Chapter Five: Challenges of Descriptive Evaluation Implementation
Chapter 6: A review of similar research
Chapter Seven: Summary