توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M751_Abstract

پيشگفتار

افراد چنانچه در جریان مراحل رشد و در سنین پایین با تجربه‌های دردناک ناکامی‌های شدید و مداوم، فقدان و یا بدوش کشیدن مسئولیت‌های خیلی سنگین که نامتناسب با سن و ظرفیت روانی آنها باشد، روبرو شوند، به طور طبیعی ظرفیت مواجهه مناسب با آن ناملایمات را نخواهند داشت، و چون سازمان شخصیتی در این شرایط تنها به مکانیسم‌ها و سازگارهای ابتدایی و بدوی حفاظت از خود دسترسی دارد در نتیحه این آسیب‌ها حل نشده باقی می‌ماند و زمینه ساز ایجاد طرحواره‌های ناسازگار اولیه می‌شود که به موجب آن ساختار شخصیت فرد شکل می‌گیرد. از سوی دیگر، والدین و سرپرستان به دلیل ضعف‌ها و آسیب‌های روانی خود نه تنها نمی‌توانند به آنها کمک کنند بلکه ناخواسته عامل تشدید و افزایش تجارب ناکامی، فقدان و احساسات دردناک می‌شوند. آنها درحالی که عامل فزونی درد به شمار می‌روند با غفلت از احساسات دردناک الگوهای رفتاری نادرستی را برای مواجهه با درد به کودک می‌آموزند در نتیجه الگوهای رفتاری و دفاعی ابتدایی و نابالغ تثبیت شده در دوران کودکی، در سنین بزرگسالی به الگوهای ارتباطی و رفتاری اصلی تبدیل می‌شود و تولید اختلال و آشفتگی روانی می‌کند. بر همین اساس می‌توان گفت تجارب دردناک هرچه در سنین پایین‌تر رشد اتفاق افتد و هرچه از جانب افراد نزدیک‌تر باشد قدرت آسیب رسانی بیشتری دارد و تاثیرات مخرب پایدارتری در سازمان روانی فرد برجای می‌گذارد. هر ناکامی در بدست آوردن آنچه می‌خواهیم و یا در حفظ آنچه که داریم به خصوص اینکه آن موضوع عشق و یا اشخاص مهم زندگی ما باشد احساست دردناکی را در ما بر می‌انگیزد و این یعنی تجربه فقدان، دوران زندگی ما پر از تجربه‌های کوچک و بزرگ فقدان است. واقعیات زندگی هیچگاه مطابق میل و نظر ما عمل نمی‌کند، وبرای اتفاق افتادن هیچگاه از ما نظر نمی‌خواهد در نتیجه تجربه زندگی ما در دنیای درون‌مان پر از احساسات دردناک عشق و نفرت خواهد بود و ما اگر در جریان رشد ظرفیت بهینه‌ای برای حمل و پردازش این احساسات کسب نکرده باشیم با پیش آمدن هر بحران ارتباطی و عاطفی شدید خواهیم ترسید و اضطراب ناشی از این ترس باعث می‌شود به ترفندهایی برای اجتناب، فرار و انکار آن‌ها متوسل خواهیم شد.

Abstract

People will naturally not have the capacity to deal with adversity if they are faced with the painful experience of severe and persistent failure, lack or carrying of very heavy responsibilities that are disproportionate to their age and mental capacity, during adolescence. And because the personality organization in these conditions has access only to the basic mechanisms and adaptations of self-preservation, it remains unresolved as a result of these damages and paves the way for the creation of initial maladaptive schemas by which the individual’s personality structure is formed. On the other hand, parents and guardians, due to their weaknesses and psychological traumas, not only can not help them, but also inadvertently aggravate and increase the experiences of failure, loss and painful feelings. While they are considered to be the cause of increasing pain, they teach the child the wrong behavioral patterns for dealing with pain by neglecting the painful emotions. And produces mental disorders and disturbances. Accordingly, it can be said that the more painful experiences occur at a younger age of development, and the closer they are to individuals, the more damaging power they have and the more lasting destructive effects they have on a person’s psychological organization. Any failure to get what we want or to keep what we have, especially if it is a matter of love or important people in our lives, causes us a painful feeling, and that means the experience of loss, our life is full of small and big experiences of loss. Is. The realities of life never act on our desires, and never want us to happen. As a result, the experience of our lives in our inner world will be full of painful feelings of love and hate, and if we have an optimal capacity to carry and process these feelings, If we have not won, we will be afraid of any severe communication and emotional crisis, and the anxiety caused by this fear will lead us to resort to tricks to avoid, escape and deny them.