توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M560_Abstract

پيشگفتار

خانواده، کوچکترین واحد اجتماعی است. با وجود این بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین، واحد تربیتی در جوامع به شمار می¬رود (استرادا ، ۲۰۰۹؛ به نقل از سجادی و همکاران، ۱۳۹۲). خانواده، نهادی است که از یک سو با جامعه بزرگ‌تر در تعامل است و از سوی دیگر مستقیماً با فرد در ارتباط است. اهمیت این نهاد به حدی است که برخی صاحبنظران آن را از ارکان اساسی جامعه به حساب می‌آورند و تحقق جامعة سالم را در گرو دستیابی به خانواده سالم می‌پندارند (برنشتاین و برنشتاین، به نقل از مهرابی زاده هنرمند، حسین پور و مهدی زاده، ۱۳۸۹). با توجه به تغییرات و پیچیدگی روزافزون جامعه و گسترش روابط اجتماعی، آموزش مهارت‌های زندگی برای آماده سازی افراد جهت رویارویی با دیگران و موقعیت‌های دشوار، امری ضروری به نظر می‌رسد. بدون شک اگر زوجین در روش‌های ارتباطی مهارت داشته باشند، می‌توانند بسیاری از مسائل زندگی را حل کرده و از زندگی لذت ببرند (آوات کریم، ربیعی، دنیوی و نیک فرجام، ۱۳۹۳). آموزش مهارت‌های زندگی که آموزشی بین‌المللی و فرامرزی است، با تدارک دیدن آموزش افراد در مهارت‌های مختلف در این زمینه مطلوب به نظر می‌رسد. برنامه آموزش مهارت‌های زندگی در سال ۱۹۹۳ توسط سازمان بهداشت جهانی به منظور پیشگیری و همچنین افزایش سطح بهداشت روانی افراد و جامعه تدوین گردید که این سازمان ۱۰ مهارت اصلی را به عنوان مهارت‌های زندگی مطرح کرده و آنها را در پنج گروه قرار داده است: ۱٫ خودآگاهی و همدلی (با تاکید بر مهارت‌های تقویت عزت نفس و اعتماد به نفس) ۲٫ ارتباط-روابط بین فردی (با تاکید بر مهارت‌های بین فردی و ابراز وجود) ۳٫ تصمیم‌گیری و حل مساله ۴٫ تفکر خلاق-تفکر انتقادی ۵٫ مهارکردن هیجانات- مقابله با استرس (عطائیان و محمودی، ۱۳۹۵). یکی از مسائل عمده در برنامه‌های توانمندسازی زندگی زناشویی آموزش مهارت‌های زندگی است (کاپنتر ، ۱۹۸۹؛ به نقل از نعیم و رضایی شریف، ۱۳۹۵). هدف نهایی آموزش این مهارت‌ها این است که به همسران کمک شود تا به شکلی غیر تهاجمی و مثبت با یکدیگر رفتار کرده و به جای رانده شدن از هم، به عنوان واحدهای پیوسته به یکدیگر نزدیک شوند (بارون و همکاران ، ۲۰۱۶). در ادامه این فصل در همین راستا به طرح مسئله و اهمیت و ضرورت آن در خصوص تاثیر مهارت‌های زندگی بر چگونگی توانمند شدن زنان خواهیم پرداخت.

هدف از تالیف کتاب حاضر اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر توانمندسازی زنان خانه¬دار بود که با روش نیمه آزمایشی و طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این کتاب را زنان خانه دار مراجعه کننده به سرای محله منطقه ۵ تهران که تعداد آن‌ها برابر با ۱۵۵ نفر بود تشکیل دادند. ۳۰ نفر از زنان خانه دار مراجعه کننده به سرای محله منطقه ۵ تهران به روش هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر (۱۹۹۵) بود. گروه آزمایش در جلسات آموزشی مهارت‌های زندگی شرکت کرده و گروه گواه در انتظار بودند. نتایج حاصل از تجزيه و تحليل داده¬ها با استفاده از مدل آماری تحليل کوواريانس تک متغیره (آنکوا برای فرضیه های فرعی) استفاده نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی بر توانمندسازی زنان خانه دار اثربخش است. در واقع آموزش مهارت‌های زندگی موجب بهبود توانمندسازی زنان خانه دار می¬گردد. با توجه به مقدار شدت اثر (۸۵۴/۰)، آموزش مهارت‌های زندگی بر احساس داشتن حق انتخاب تاثیر بیشتری نسبت به مولفه‌های دیگر توانمندسازی زنان خانه دار داشته است.
شيوه سازماندهي کتاب حاضر به‌ صورت زیر می‌باشد.
فصل اول: کلیات
فصل دوم: توانمندسازی زنان
فصل سوم: مهارت‌های زندگی
فصل چهارم: مهارت حل مسئله و تصمیم‌گیري
فصل پنجم: مهارت تفکر خلاق و تفکر انتقادي
فصل ششم : مهارت مقابله با هیجان و استرس
فصل هفتم: تحقیقات مهارت‌های زندگی و توانمندسازی زنان
فصل هشتم: جمع‌بندی