توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M675_Abstract

پیشگفتار

حقوق اساسی مبین دیدگاه کلان حاکمیت به نحوه حکمرانی و اداره‌ی امور شهروندان با اجرای قواعد حقوقی است. این قواعد با دو رویکرد مهم حقوقی مواجه است. حقوق شهروند و حق حاکمیت دولت. اما هنر حقوق اساسی در این است که بین این دو رویکرد تعادلی منطقی برقرار سازد. بر اساس این منطق، یکی از عمده‌ترین مباحث حقوق اساسی هر جامعه، حقوق افراد و تعیین محدودیت قدرت زمامداران است که از آن با عنوان “حقوق و آزادی‌های اساسی” یا “حقوق و تکالیف حکومت و افراد” یاد می‌کنند. در بین مکاتب مختلف دو نگرش نگرش اصالت فرد و اجتماع به عنوان دو محور اساسی، مورد پذیرش قانونگذاران قرار گرفته و متون مربوطه اغلب کشورها، با قبول اصالت یکی از این مکاتب مبنای حقوق آن کشور، قرار گرفته و بر اساس آن، این حقوق تعریف شده‌اند.
از آن جائی که یکی از بخش‌های مهم قانون اساسی هر کشوری، بخش حقوق و آزادی‌های اساسی مردم است، این بخش مهم‌ترین رکن هر قانون به شمار می‌آید، زیرا در این بخش است که اسب سرکش قدرت با لجام قانون اساسی محدود می‌شود و رابطه‌ی افراد با دولت مشخّص می‌گردد. بر این مبنا حقوق ملت، از مباحث محوری نظام‌های سیاسی است که در قانون‌ اساسی نظام‌های سیاسی بر آن تأکید می‌شود و کشورهای مختلف جهان می‌کوشند آن را سرلوحه‌ی قانون اساسی و درخشان ‌ترین فصل آن قرار دهند. به همین دلیل، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، نیز اصول متعدّدی را به حقوق و آزادی‌های فردی، اجتماعی، قضایی و امنیتی مردم اختصاص داده است. از آن جائی که آزادی از محورهای اساسی و از آرمان‏ها و اهداف اصلی انقلاب اسلامی ایران بوده است. این هدف که در شعار “استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی” تجلی یافته بود. پس از پیروزی انقلاب، در قانون اساسی آن متبلور شد. در واقع می‏توان گفت قیام و انقلاب بزرگ مردم ایران در راستای آزادی‏ خواهی و “نفی هرگونه ستم‏گری و ستم‏کشی و سلطه‏ پذیری” (اصل ۲، بند ۶) و استقلال و تأسیس جمهوری اسلامی، قابل تحلیل و بررسی است. نیز در مقدمه‏ ی قانون اساسی آمده است: “شیوه‏ی حکومت از دیدگاه اسلام برخاسته از موضع طبقاتی و سلطه‏گری فردی یا گروهی نیست، بلکه تبلور آرمان سیاسی ملتی هم‏کیش و هم‏فکر است که به خود سازمان می‏دهد تا در روند تحول فکری و عقیدتی راه خود را به سوی هدف نهایی (حرکت به سوی اللّه بگشاید.” و آن‏گاه می‏خوانیم: “قانون اساسی تضمین‏گر نفی هر گونه استبداد فکری و اجتماعی و انحصار اقتصادی می‏باشد و در خط گسستن از سیستم استبدادی، در سپردن سرنوشت مردم به دست خودشان تلاش می‏کند. لذا با یک نگرش کلی می‌توان ادعا نمود که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به دور از افراط و تفریط، نه همانند حکومت‌های غربی پیش از رنسانس، حقوق و آزادی‌های اساسی مردم را به کلی نادیده می‌گیرد و نه همانند پس از آن، حقوق اجتماع را از متن قانون حذف می‌کند. با این نگاه است که توجه به حقوق مردم و آزادی‌های عمومی و اجتماعی در صدر نکته‌های مهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته است، به همین جهت یک فصل از قانون اساسی به حقوق ملت اختصاص داده شده است. قانون اساسی مذکور به عنوان مهم‌ترین محور قوانین در تعیین و تعریف حدود آزادی‌های فردی، از یک سو، حد و مرز آزادی افراد را در برابر عملکرد قدرت و از سوی دیگر، حدود اعمال قوای عمومی را در برخورد با حوزه‌ی حقوق فردی ترسیم می‌کند. این قانون که مبین نهادهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه ایران است، در کنار تعیین و تعریف حدود آزادی‌های ملت، متضمن تامین حقوق و آزادی‌های فردی ایشان نیز هست. (خسروی، ۱۳۸۸، ص۲۱-۲۳)

———————————————————————————————————————————————————–

Abstract

Constitutional rights reflect the macro view of the government on how to govern and manage the affairs of citizens by enforcing legal rules. These rules face two important legal approaches. Citizen rights and government sovereignty. But the art of fundamental rights is to strike a logical balance between the two approaches. According to this logic, one of the main issues of the fundamental rights of any society is the rights of individuals and the determination of the limits of the power of rulers, which is called “fundamental rights and freedoms” or “rights and duties of government and individuals.” Among the different schools, the two views of the attitude of individuality and society as two basic axes have been accepted by the legislators and the relevant texts of most countries, by accepting the originality of one of these schools, have become the basis of that country’s law. have became.
Since one of the most important parts of the constitution of any country is the part of fundamental rights and freedoms of the people, this part is the most important element of any law, because it is in this part that the rebellious horse of power is limited by the constitution and individuals’ relationship with The government is identified. On this basis, the rights of the nation are one of the central issues of political systems, which is emphasized in the constitution of political systems, and various countries of the world try to make it the headline of the constitution and its brightest chapter. For this reason, the Constitution of the Islamic Republic of Iran also assigns several principles to the individual, social, judicial and security rights and freedoms of the people. Since freedom has been one of the main axes and the main ideals and goals of the Islamic Revolution of Iran. This goal was manifested in the slogan “Independence, Freedom, Islamic Republic”. After the victory of the revolution, it was crystallized in the constitution. In fact, it can be said that the great uprising and revolution of the Iranian people in the direction of seeking freedom and “denying any oppression and tyranny and domination” (Principle 2, paragraph 6) and the independence and establishment of the Islamic Republic, can be analyzed and Is a review. It is also stated in the preamble of the constitution: “The way of governing from the Islamic point of view does not arise from a class position and individual or group domination, but the crystallization of the political ideal of a nation is both a religion and a thought that organizes itself. In the process of intellectual and ideological transformation, it opens its way to the ultimate goal (moving towards God. “And then we read:” The constitution guarantees the denial of any intellectual and social tyranny and economic monopoly. And in the line of breaking away from the authoritarian system, it tries to leave the fate of the people in their own hands, so with a general view, it can be claimed that the constitution of the Islamic Republic of Iran is far from extremism, not like Western governments before the Renaissance. It completely ignores the fundamental freedoms of the people and does not remove the rights of the community from the text of the law, as it did afterwards, with the view that attention to the rights of the people and public and social freedoms is at the forefront of important points of the Constitution of the Islamic Republic of Iran. That is why a chapter of the constitution is dedicated to the rights of the nation, which is the most important axis of laws in determining and defining the limits of individual freedoms. , On the one hand, outlines the limits of individuals’ freedom from the exercise of power and, on the other hand, the limits of the exercise of public power in dealing with the realm of individual rights. This law, which describes the cultural, social, political and economic institutions of Iranian society, in addition to determining and defining the limits of the nation’s freedoms, also guarantees the provision of their individual rights and freedoms. (Khosravi, 2009, pp. 21-23).