توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M48_Abstract

سخن مولف

دنیای امروز به طور مداوم در حال تغییر است. بازارها، وضعیت ثابتی ندارند و زمینه ­های سیاسی و قانونی بیشتر جابجا می­ شوند. فراتر از این موارد، تغییرات فناوری، سرعت ارتباطات را افزایش داده و سازمان‌ها را ملزم به بررسی و پاسخ به تغییرات کرده است. سازمان‌ها باید با تکیه بر یادگیری و تجربه‌های خود و دیگران و مطالعه بازار، به شناخت مناسبی از محیط کسب وکار دست یابند و از این طریق بر هوشیاری و دانش خود نسبت به تهدیدها و فرصت‌های محیطی و نقاط قوت و ضعف رقبا بیفزایند (رحیم نیا و سجاد، ۱۳۹۴). شرایط محیط فعالیت بنگاه‎ها با ویژگی پویایی، پیچیدگی و تغییرات مستمر ایجاب می­کند که شرکت‌ها برای بقاء از برنامه‎ریزی استفاده نمایند که متناسب با این تحولات باشد. برنامه‌ریزی استراتژیک می­تواند جوابگوی محیط متغیر کنونی باشد (دیوید،۱۳۹۱).

در سده‌های اخیر توسعه صنعتی جای خود را به توسعه پایدار داده است. در این میان مدیران صنایع به ویژه در کشورهای پیشرفته، به دنبال روش‌هایی هستند که ضمن حمایت از محیط زیست، عملکرد سازمان خود را افزایش دهند. استراتژی هماهنگ براي تحقق این هدف، بهره‌وری سبز است که به عنوان کلید توسعه پایدار مطرح شده است. یکی از ابزارهای این رویکرد، زنجیره تامین سبز است.

امروزه تغييرات و پيچيدگي روز افزون از يك طرف و ابهام ناشي از اطلاعات در محيط از سوي ديگر، منجر به عدم موفقيت در سازمان‌ها مي‌شود. در اين شرايط استراتژي در يك سازمان مي‌تواند بعنوان ابزاري مفيد عمل كند و سمت و سوي معيني را براي سازمان تعيين سازد و قوت‌ها و ضعف‌ها را با فرصت‌ها و تهديدها تطبيق دهد. فرايند توسعه استراتژي در سازمان توسط عوامل و مقدماتي تحت تاثير قرار مي‌گيرد. جهت‌گيري استراتژيك يكي از اين مقدمات است كه به عنوان راهنماي برنامه‌ريزي استراتژيك و فرايند توسعه استراتژيك است (رحیم نیا و همکاران، ۱۳۹۱) که به وضعیت بلندمدت سازمان در محیط رقابتی و تخصیص اولویت منابع شرکت اشاره دارد. جهت‌گیری استراتژیک جهت­دهی به اهدافی است که سازمان در پی دستیابی به آن است (لاو، ۲۰۱۱).

جهت‌گیری استراتژیک، یکی از موضوع‌های ویژه در ادبیات مدیریت راهبردی، کارآفرینی و بازاریابی است. امروزه شناسایی ترکیب موفقیت آمیزی از این جهت‌گیری‌ها چالش عمده‌ای برای مدیریت محسوب می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که سازمان‌هايی با جهت‌گیری استراتژیک تک سویه در افزایش عملکرد سازمان، مداوم شکست خورده‌اند ولی شرکت‌هایی با دو یا چند گرایش راهبردی، به عملکرد بالاتری دست یافتند (رحیم نیا و سجاد، ۱۳۹۴)

از آنجا كه منابع يك كشور عموماً محدود است، افزايش عملكرد به عنوان يك ضرورت اساسي براي ارتقاء استاندارد زندگي يك ملت، اهميت پيدا مي‌كند. در جهان امروز، با توجه به محدوديت عوامل مختلف توليد، نياز به بهره‌وري چه در كشورهاي پيشرفته و چه در كشورهاي در حال توسعه امري حياتي و ضروري است. اهميت عملكرد سازماني با توجه به گسترش سطح رقابت، پيچيدگي فناوري، سرعت تبادل اطلاعات، تنوع سليقه‌ها بر كسي پوشيده نيست. امروزه افزايش عملكرد و كارايي جايگاه ارزشمندي در نزد مديران دارد و همه در جستجوي كارايي بيشتر و اثربخشي فزون ترند و تلاش آنان نيز در همين راستا شكل مي‌گيرد تا ثبات سازمان را در دنياي پررقابت تضمين كند (زارعی و همکاران، ۱۳۹۴). توجه به عملکرد و اهمیت آن در راستای تحقق اهداف، و نیز عواملی که می­توانند اثربخشی و کارآیی آن­ را تحت تأثیر قرار دهند در اغلب سازمان‌ها، شرکت‌های دولتی و خصوصی و آموزشی مطرح است (بیگی و فطرس، ۱۳۸۸). بنابراین با توجه به اهمیتی که عملکرد در تحقق اهداف و پیشبرد امر سازمان دارد، ضرورت دارد با حساسیت بیشتری عملکرد سازمانی را مورد بررسی قرار داده و عواملی را که در بهبود و اثربخشی بیشتر آن نقش دارند شناسایی و در جهت رشد و تقویت این عوامل اقدام لازم را به عمل آورد.

محیط زیست و حفاظت از آن موضوعی است كه شاید از ابتدای زندگی اجتماعی بشر قابل توجه بوده است. امروزه با شدت گرفتن رقابت در عرصه تولید و تجارت و ارتقای سطوح محلی و ملی به سطوح بین المللی و با توجه به نیاز‌های نوین جامعه بشری و نیز وجود مسائل و مشكلاتی نظیر آلودگی محیط زیست، مشكل رفع پسماندهای صنعتی، بحران انرژی و غیره لزوم توجه به امر حفاظت از محیط زیست، از جمله پیش شرط‌های لازم برای پایداری برنامه‌های رشد و توسعه تلقی می‌شود. از سوی دیگر، تحولات صنعتی قابل ملاحظه در دو قرن منجر به شکوفایی­ و رونق قابل ملاحظه­ای شده است (سریواستاوا، ۲۰۰۷). محققان بسیاری باور دارند که این تحولات سریع، ناپایدار بوده و منجربه تخریب­های زیست محیطی از قبیل حوادث صنعتی، تخریب لایه ازن و گرم شدن کره زمین شده است (پالوراج، چن و بلومه، ۲۰۱۵). بحران­های اقتصادی جهانی اخیر نیاز به رشد پایدار را سرعت بخشیده است، زیرا اقتصاد سبز می­تواند رفاه بهتری را با استفاده از منابع طبیعی ایجاد کند، چون نیازهای حال حاضر جامعه را برآورده کرده و منجر به افزایش توانایی نسل­های آینده جهت برآورده کردن نیازهای خود می­شود(جوهانسون و همکاران، ۲۰۱۰). در واقع، شرکت‌های امروزی همواره تحت فشار ذینفعان خود از جمله مشتریان، سازمان‌های غیردولتی و حتی کارکنان قرار دارند که به طور فزاینده­ای خواستار مدیریت اثربخش اثرات زیست محیطی زنجیره تأمین­شان هستند (کارتر و استون، ۲۰۱۱؛ کرچوف و همکاران، ۲۰۱۶).