توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M939_Abstract

پیشگفتار

نفس کشیدم مثل دود سیگار، درون قفس سینه‌ام سنگ را حس می‌کردم شاید هم قلبم بود به سرخی قلب دیگر و خون مذاب در چشم‌هایم اقیانوسی عمیق از آتش بود که مردم را از فرو رفتن می‌ترساند و گیسوانم را به صورت شلاق‌های اسب سواری می‌دیدم از آینه‌ی رو به رویم دیدم که سفری به درون خودم بود و جیغ‌ها را می‌شنیدم ولی مثل باد سیال بودم و آتشین که پخش می‌شد در آن قصر یخی خونی مثل کفنی که مردم را عذا دار کرده بود، نه کسی به مرده دست نمیزد رفتم به بالای برج هر قدم که بر می‌داشتم فرو رفتن بود ولی طلوع آفتاب را دیدم از آنجا می‌آمدم همینطور جای دقیق چاله‌های زمانی را می‌دانستم و بی‌فایده بود قرن‌ها همگی به هم ریخته بودند و هیچ کس نمی‌دانست که من از کجا می‌آیم ولی دوباره باید گلویش را می‌فشردم تا نفس‌هایش مرا سیراب کند و به دگرگونی خاتمه بدهم همین بی‌قراری قرن‌ها من را به خورشید رانده بود و هیچ زمانی را حس نمی‌کردم اینطور که خادم‌هایم می‌گفتند او هنوز همینجا بود به شکل یک عروس تازه نفس که قدرت‌هایش را داشت و من دست‌های آتشینم را باز می‌کردم این ملکه فقط بغل کردن می‌خواست خیاط صدایم کرد به طور خمیده خودش را به قامت آتشین من رساند و یک لباس از پوست جانوارن سیاره‌ای که در غرب مرده بودند بدستم داد و خودش جزغاله شد و به هوا رفت حتی بادها هم نمی‌توانستند مرا خاموش کنند تا اینکه آن لباس را پوشیدم و پناه گاه اطرافیانم شد دستکش کفش، کلاه و تور ژله‌ای سفید رنگ، از قلبش صداهایشان را از هنگام کشتن سارا می‌شنیدم ولی آن لباس صداهایشان را منعکس می‌کرد تا ملکه‌ی جدید صدای مرا نشنود قدم گذاشتم زیر پایم پله‌های یخی را حالا محکم حس می‌کردم و درخشش آفتاب را دیدم که با این همه فاصله سردتر از من بود گفتم سلام اهالی گفتم سلام شکوفه‌ها که هرچه به شما نزدیک‌تر می‌شوم مچاله می‌شوید و تابستان را به عقب می‌کشید مردی که تشنه بود ولی سیر، گفت که من اهریمنم از نگهبان پرسیدم که چخبر است گفت قصر یخی خون آلود که آب می‌شده درختان را زهرآلود کرده است، می‌دانستم که از آتش من است ولی آن سرزمین را باید مسموم می‌کردم تا مردمی که غذا می‌خوردند را آلوده کنم و به همه چیز دست زدم، اینگونه بود که تنها در عرض سه روز مردم، مردم من زمانی را درون خود حس نمی‌کردند انگار که به هیچ جایی تعلق نداشتند به غیر از گفته‌های من که کدرشان می‌کرد بخشی از گذشته حال و آینده را درونشان میدیم و فرمانبری می‌کردند ولی تا کجای زمان پیچیده در خیالات واهی شدند نزدیک‌تر از خود من به دیوانگی رسیدند و آنها دروازه‌های زمانی من شدند

———————————————————————————————————————————————————————————————————————————–

Abstract

I breathed like cigarette smoke, I felt the stone inside my chest, maybe it was my heart as red as another heart, and the molten blood in my eyes was a deep ocean of fire that scares people from drowning, and I saw my hair in the form of horse whips from the front mirror. I saw that it was a journey inside me and I could hear the screams, but I was fluid like the wind and the fire that spread in that ice palace was like a shroud that had tormented the people, no one touched the dead, I went to the top of the tower every step I was about to sink, but I saw the sunrise, I was coming from there, and I knew the exact location of the time holes, and it was useless. The centuries were all messed up, and no one knew where I came from, but I had to squeeze his throat again so that his breath would fill me. And to end the transformation, the same restlessness drove me to the sun for centuries and I felt no time as my servants said she was still here in the form of a new bride with her powers and I opened my fiery arms this queen only to embrace He wanted to be a tailor, he called to me, stooped himself to my fiery figure and handed me a dress made of the skins of the animals of the planet that died in the west, and he himself became a beast and went into the air. Even the winds could not extinguish me until I put on that dress and The shelter of the people around me became the gloves, shoes, hat and white jelly net, I could hear their voices from his heart when I killed Sara, but that dress reflected their voices so that the new queen wouldn’t hear my voice. I saw him, who was colder than me despite all this distance. I said hello people, I said hello flowers, the closer I get to you, you crumple and drag the summer back. The man who was thirsty but full, said that I am the devil. I asked the guard what is going on, he said Qasr. The melting blood ice poisoned the trees, I knew it was from my fire but I had to poison the land to contaminate the people who were eating and I touched everything, that’s how I died in only three days. My people didn’t feel time inside themselves, as if they didn’t belong anywhere, except for my words, which confused them, we put a part of the past, present and future inside them and obeyed them, but how much time was wrapped in illusions, they became closer to madness than me. They arrived and they became the gates of my tim