توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M328_Abstract

سخن مولف

بی‌گمان، گسترش و تعالی فرهنگ هر جامعه در گرو شناخت صحیح دستاوردهای فرهنگی و ادبی پیشینیان و برقراری ارتیاط آگاهانه با آن آثار است. دیر زمانی است که دانایان و فرزانگان هر جامعه به اهمیت و ضرورت شناخت این آثار پی برده‌اند و در تصحیح متون گذشته و رها ساختن این آثار از بند گمنامی همت گماشته‌اند. زنده کردن آثار گذشتگان نمایانگر اهمیت دادن به هویت و حیثیت زبان فارسی است. البته در این راستا نباید از این نکته غافل ماند که بسیاری از آثار فرهنگی و ادبی ما در رابطه فرهنگ‌های دیگر مکتوب و منظوم شده است. از این جاست که می‌توان گفت: شاهد ادب را جلوه‌گاه مخصوصی است که آن نفس ناطقه انسانی است و منزلگاه او روح و دل است نه سنگ و گل، و منسوب به قوم و ملت خاصی نیست و ملک و مال جماعتی مخصوص نمی‌باشد.  داستان نشر و انتشار زبان فارسی در هندوستان نیز از این مقوله است. از هجوم سپاهیان محمود غزنوی به خاک هند (سنه ۱۰۰۱) تا امروز، زبان و ادب فارسی در سرزمین پهناور هند، پیوسته زنده و رو به نشو و نما بوده است. در درازنای این هزار سال، پیوسته کاروان‌های ادب و فرهنگ از مراکز فارسی زبانان به هندوستان و از هندوستان به ایران در آمد و شد بوده‌اند.