توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M912_Abstract

پیشگفتار

ده قرن پس از مرگ سارا

ماه دیگر آرزو نبود تا رویاهایمان قد کشیده بود اما رویاها حد و مرز داشتند یک تار عنکبوت بالای سرمان و می‌گفت سریع‌تر زمین را ترک کنید برای کسانی که خوابیده بودند و من بیدار بودم و همیشه به زمین فکر می‌کردم به غباری که از زمین بلند می‌شد نه بگویم که مراتع یا اقیانوس‌ها وجود نداشتند برعکس هیچ کس انعکاس را نمی‌فهمید همانگونه که من جذر و مد را نمی‌فهمیدم روز که می‌شد تصور می‌کردم که زمان رفتن است ماه اقیانوس را می‌کشید و لالایی جستجو کردن سر می‌داد تا در بازار به سوی سرنوشتم بروم قصه‌ای نه چندان خواندنی نانوشته و ناشناس بودم هیچ اهمیتی هم نداشت سیبی غلط خورد اگر از کوهستان بود باید حواسم جمع می‌شد مثل سنگ ریزه‌ها ولی سیب فقط از دست یک انسان حواس پرت غلط می‌خورد که ناگهان تمام دلمشغولی خود را فراموش می‌کند و معلوم نیست به کجا کشیده می‌شود و چیزهایی که زمانی فراموش کرده بود را مثل کنجکاوی به خاطر می‌آورد اما دوباره بر می‌گردد و خودش را مرتب می‌کند او برگشت ولی حواس مرا به خودش پرت کرد اصلا نمی‌دانم که چه عالمی را سیر کرد ولی در نگاهم جذاب به نظر می‌رسید صدای رعد و برق آمد از اینکه می‌شنیدمش خوشحال بودم از اینکه دلشوره‌ی باران را نداشتم ولی این فقط یک حواس پرتی ساده بود و دوباره نگاهم در چشم‌هایش خیره شد نگاهش

————————————————————————————————————————————————————————————————————————————

Abstract

Ten centuries after Sarah’s death
The moon was no longer a wish until our dreams had grown tall, but dreams had limits, a spider web above our heads and said to leave the earth faster for those who were sleeping and I was awake and I always thought of the earth, the dust that rose from the earth, no To say that there were no meadows or oceans, on the contrary, no one understood the reflection, just as I did not understand the root and the fashion, every day I imagined that it was time to leave, the moon would draw the ocean and a lullaby would be heard until I went to my destiny in the market, not so much a story I was unwritten and anonymous, it didn’t matter. I ate the wrong apple. If it was from the mountains, I would have been distracted like pebbles, but the wrong apple is only eaten by a distracted person who suddenly forgets all his preoccupations and it is not known where he will be drawn to. He remembers the things he once forgot like curiosity, but he comes back and arranges himself. He came back, but he distracted me. I don’t know what world he sated on, but he seemed attractive to me. There was a sound of thunder. I was glad to hear that I didn’t care about the rain, but it was just a simple distraction and again my gaze stared into his eyes.