توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M414_Abstract

پیشگفتار

امروزه موفقیت هر سازمان به میزان توانایی آن سازمان در سازگاری و همگام شدن با رشد سریع فناوری و تغییرات بازار بستگی دارد، در این راستا آنچه که سازمان‌ها را از یکدیگر متمایز می‌سازد صرف نظر از ساختمان، فناوری، تجهیزات، ماشین آلات و  مواد اولیه و … نیروی انسانی متخصص و کارآمد است که در واقع می‌توان آن را مهمترین عامل مؤثر در موفقیت یا شکست سازمان‌ها دانست . در اﻗﺘﺼﺎد ﻧﻮﯾﻦ داراﯾﯽﻫﺎي ﻣﺠﺎزي و ناملموس ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ داراﯾﯽﻫﺎي واﻗﻌﯽ و ملموس ارزش ﯾﮏ ﺳﺎزﻣﺎن را ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. اﮐﺜﺮ سازمان‌ها ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ اﻃﻼﻋﺎت دﻗﯿﻘﯽ درﺑﺎرة داراﯾﯽﻫﺎي ﻣﻠﻤﻮس ﺧﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻣﯿﻦ، ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، ﻣﺎﺷﯿﻦآﻻت، ﺗﺠﻬﯿﺰات و فن آوری را در گزارشات خود ارائه دﻫﻨﺪ وﻟﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﻣﺪرك ﺛﺒﺖ ﺷﺪه‌اي از داراﯾﯽﻫﺎي ﻧﺎﻣﻠﻤﻮس ﺧﻮد ﻧﻈﯿﺮ ﻣﺎرك یا برند، ﺣﻖ اﻧﺤﺼﺎري، ﻣﺨﺎرج ﺑﺮاي ﭘﮋوﻫﺶ، نوآوری و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ و بخصوص ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ارزش روزاﻓﺰوﻧﯽ را ﺑﺮاي ﺳﺎزﻣﺎن اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، در دﺳﺖ نداشته و در گزارشات خود ارائه نمی‌کنند. ارزش بازار سازمان‌های پیشرو چندین دهه است که بسیار بالاتر از ارزش دارایی‌های فیزیکی آن‌ها می‌باشد. ۹۵ درصد از شرکت‌های جهانی گزارش‌گری سرمایه انسانی را آغاز نکرده‌اند این بدان معنی است که آن‌ها نمی‌توانند به اندازه کافی به پرسش‌های بالقوه مدیر عامل، هیات‌مدیره، سرمایه گذاران، سهامداران، ناظران و ممیزان  و سایر ذینفعان داخلی و خارجی در مورد سرمایه انسانی و اقدامات سازمان جهت این سرمایه پاسخ دهند. (راهنمای استاندارد ایزو ۳۰۴۱۴)  با در نظر گرفتن همین شواهد (اکتیومی، ۲۰۱۱)[۱] معتقد است که در گزارش عملکرد منتشر شده توسط شرکت‌ها بدون ارائه گزارشات مرتبط با سرمایه انسانی یک گزارش ناقص تلقی می‌شود.

چارچوب فعلی گزارش‌گری در اکثر سازمان‌ها بدین صورت است که  ارزش زمین و ماشین آلات و دستگاه‌ها و اتوماسیون صنعتی و سایر ملزومات اداری را گزارش می‌کند و ارزش سرمایه‌های انسانی را در گزارشات ارائه نمی‌کند، در حالیکه سرمایه انسانی هم در کنار سایر دارایی‌های فیزیکی در ایجاد درآمد برای شرکت‌ها ایفای نقش می‌کند. به همین دلیل تدوین مفاهیمی همچون حسابداری منابع انسانی، ارزش‌گذاری نیروی انسانی، گزارش‌گری سرمایه‌های انسانی از جمله واکنش‌های مدیریت مالی و مدیریت منابع انسانی به این مسئله بوده است.

سازمان‌های عصر حاضر برخلاف گذشته علاوه بر حفظ خوش نامی، شهرت و بقای خویش، نیازمند توجه به نیازهای گروه‌های مختلف ذینفعان ائم از داخلی و خارجی می‌باشند. در گذشته نه چندان دور حیات سازمان‌ها تنها با ارضای نیازهای گروه‌های معدودی پیوند خورده بود که در راس آنها مدیران و سهامداران بودند، اما در عرصه نوین سازمانی ، چالش‌های استخدامی ، قانونی ، سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی ، اخلاقی موجب ظهور ذینعانی شده است که نسبت به سازمان خود را ذیحق می‌دانند و این امر منجر به درخواست‌ها برای تدوین و ارائه گزارش‌گری سرمایه انسانی شده است  که باید در گزارش‌های جداگانه گنجانده شود تا تاثیر دقیق‌تری از ارزش سازمان را برای تحلیل‌گران نشان دهد. متاسفانه در محیط متلاطم و پیچیده امروزی بسیاری از سازمان‌ها در کشور ارزش ارزشمندترین دارایی خود، یعنی سرمایه انسانی را نمی‌دانند و در مورد آن گزارشی صادر نمی‌کنند.

بررسی میزان توجه به گزارش‌گری سرمایه انسانی در ایران نشان می‌دهد که علی رغم تمامی موضوعات مطرح شده در ارتباط با اهمیت گزارش‌گری سرمایه انسانی، فقدان چارچوب‌های اجرایی مناسب با رویکرد منسجم و یکپارچه از یک طرف و عدم متناسب سازی این چارچوب‌ها با شرایط اقتصادی، اجتماعی و ساختار سازمانی سازمان‌های ایرانی باعث شده که تقریبا در صورتهای حسابرسی و وضعیتی منتشر شده توسط شرکت‌های ایرانی اثری از گزارش‌گری سرمایه انسانی دیده نشود. رجوع به میراث نظری گزارش‌گری سرمایه انسانی بر پایه فرایندهای منابع انسانی، نشان می‌دهد که این حوزه فاقد چارچوب نظری غالب می‌باشد. از این رو انجام تغییراتی در شیوه گزارش‌گری  اطلاعات مرتبط با منابع انسانی در سازمان‌های ایرانی ضروری به نظر می‌رسد.

این کتاب ضمن ترجمه متن اصلی استاندارد ایزو ۳۰۴۱۴ به ضرورت و اهمیت  توسعه گزارش‌گری سرمایه‌های انسانی بر اساس این استاندارد پرداخته و ضمن نقد روش‌های پیشین به بیان مزایای این روش می‌پردازد. ضمنا این کتاب علاوه بر تعاریف مربوط به سرمایه انسانی، بینش مهمی در زمینه جنبه‌های کلیدی گزارش‌گری سرمایه انسانی فراهم می‌کند که فواید عملی و نظری دارد. شاخص‌های تعیین شده در این استاندارد برای سازمان‌های کشور مناسب است و بین ارکان و شاخص‌ها ارتباط منسجمی به وجود می‌آورد.

نتایج حاصل از اجرای این استاندارد موجب افزایش قدرت تصمیم‌گیری مقامات و مدیران ارشد، سهامداران، تامین کنندگان، مشتریان و دیگر نهادها و ارگان‌ها و سایر ذینفعان داخلی و خارجی در سازمان‌ها در خصوص مدیریت منابع انسانی، وضعیت روند سرمایه انسانی، تغییرات دوره به دوره، دست یابی به اهداف و پیش بینی نتایج آینده، استفاده موثر از دارایی‌های انسانی و افزایش کارایی نیروی انسانی، تعیین سطح بلوغ و ارزیابی عملکرد مدیریت منابع انسانی شرکت و مقایسه آن با سایر سازمان‌ها، کمک به تعیین ارزش شرکت و افزایش مشروعیت شرکت در جامعه و تضمین بقای طولانی مدت آن از طریق افزایش ارتباطات درون و برون سازمانی، انگیزه‌های اقتصادی بیشتر برای اداره شرکت، تعیین و اجرای استراتژی شرکت، برنامه‌ریزی بهتر نیروی انسانی و توسعه منابع انسانی، تعیین نقاط قوت و ضعف در خصوص سرمایه انسانی و کسب مزایای رقابتی از این طریق، تصمیم‌گیری بهتر در خصوص مسائل مربوط به اداره کارکنان و پیش بینی سود و رشد آتی شرکت، تخصیص بودجه، تامین منابع مالی و سرمایه‌گذاری در شرکت، بهبود فرایندهای منابع انسانی و محک مدیریت منابع انسانی قبل از انجام جایزه تعالی و استاندارد ۳۴۰۰۰ منابع انسانی، افزایش توانایی شرکت در ترغیب و جذب نخبگان، افراد خبره و مستعد و توانمند به شرکت، برجسته شدن جذابیت شرکت و پایه‌های اعتماد برای سرمایه گذاران و همچنین افزایش انگیزه، تعهد، رضایت شغلی و امنیت شغلی برای کارکنان داخل شرکت می‌شود.

در تکوین این کتاب که یک ایده کاربردی بصورت یکپارچه و هماهنگ به شرکت‌ها و سازمان‌ها در خصوص گزارش‌گری سرمایه انسانی ارائه می‌دهد، اندیشمندان و اساتید زیادی ما را یاری داده‌اند که لازم است از همه آنان تشکر و قدردانی کنم. تلاش بر این بوده است که حتی المقدور کتاب بتواند مفاهیم را با نثر روان ارائه دهد. کتاب حاضر بر مبنای تفکرات ارزشمند اندیشمندان منابع انسانی در حوزه نظر و عمل تکوین یافته است ولی با همه این اوصاف ادعای نویسندگان کتاب حاضر این است که ممکن است نقایصی داشته باشد که نیازمند است خوانندگان محترم بازخورهای صادقانه را ارائه کنند تا در ویرایش‌های بعدی ترتیب اثر داده شود.

شيوه سازماندهي کتاب حاضر به‌ صورت زیر می‌باشد.

فصل اول: گزارش‌گری سرمایه انسانی

فصل دوم: استاندارد سازی سازمانی

فصل سوم: استاندارد ایزو ۳۰۴۱۴