توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M447_Abstract

پیشگفتار

نوررون¬های آینه¬ای توسط یک دانشمند ایتالیایی به نام گالیزی ریزولاتی در دانشگاه پارما در سال ۱۹۹۸ کشف شد. او با آزمایشات خود به این نتیجه رسید که یک هماهنگی دیداری – حرکتی غیرارادی بین مغز مشاهده¬گر و عامل یک فعالیت فیزیکی وجود دارد، یعنی در حقیقت این گروه از سلول‌ها دقیقا مانند آینه عمل می¬کنند و به همین دلیل نورون¬های آینه¬ای نام گرفتند. نورون¬های آینه¬ای به طور کلی به عنوان نورون¬های بینایی – حرکتی نیز تعریف می¬شوند و گروهی از نورون¬های قشر خاکستری مغز هستند که به نحو شگفت¬انگیزی قدرت تقلید اعمال مشاهده شده را دارند. نورون¬های آینه¬ای، آن دسته از نورون¬های مغزی هستند که هم در هنگام عملکرد خود فرد و هم در هنگام مشاهده اعمال حسی – حرکتی در افراد دیگر، از خود فعالیت نشان می¬دهند. محققان با روش ثبت الکترود در قشر پیش¬حرکتی میمون¬ها، دو گروه از نورون-های آینه¬ای را معرفی کردند. گروه اول، نورون¬هایی هستند که زمانی فعال می¬شوند، که دقیقا حرکت اجرا شده و مشاهده شده یکسان باشند (شدیدا متجانس). گروه دوم زمانی فعال می¬شود، که دقیقا حرکت اجرا شده و مشاهده شده یکسان نباشند (تجانس کمتر). یکی از ویژگی¬های نورون¬های آینه¬ای این است که نسبتا، به صورت خودکار عمل می¬کنند. عمل مشاهده شده مستقیما از قشر حسی مغز به قشر حرکتی مسئول آن عمل انتقال می¬یابد و در آنجا نسخه¬برداری می¬شود. این تقلید ناخودآگاه «اثر چاملون» نام دارد. ما الگوهای رفتاری از جمله حالات صدای کسانی را که با آنها تعامل می¬کنیم بدون قصد و منظور و به صورت ناخودآگاه تقلید می¬نماییم. این تقلید آثار تسهیل کننده¬ای دارد.