توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M956_Abstract

پیشگفتار

انگاره موعودگرايي، چشم‌به‌راه فرجامي خوش براي جهان و رهایی از وضع فلاکت‌بار فعلی برای نوع انسان‌ ریشه در تاریخ بشریت دارد که نشانه‌های آن از عصر باستان تا دوران مدرن و حتی پست‌مدرن قابل‌رؤیت است چنانچه می‌توان با سیری در آرمان‌شهرها، اتوپیاها و مدینه فاضله‌ای که در همه ادیان ابراهيمي و حتی غیر ابراهیمی ذکر شده به این مهم دست‌یافت. آینده‌ای که امید و روشنایی و رسیدن به حقیقت را متصور شده‌اند که بر اساس آن منجی و نجات‌دهنده‌ای دنیا را به سرمنزل مقصود می‌رساند. ایده فرجام‌خواهی و آینده‌نگری وجهه مشترک همه امت‌ها، ملل و اقوام جهان است. بر این اساس اعتقاد بر این است که سرانجام مردی ظهور خواهد کرد که با رسالتی الهی انسان‌ها را از تاریکی، ظلم، گمراهی و گناهکاری می‌رهاند و برای زمین و زمینیان خوشبختی و خیر می‌آورد. ادیان ابراهیمی، غیر ابراهیمی، آیین‌های زرتشتی، هندو و بودایی از وجود منجی با صراحت یا کنایه یادکرده‌اند. این منجی در دین اسلام حضرت مهدی در یهود، ماشیح، در دین مسیحیت، عیسی مسیح (پسر انسان) و بعضاً فارقلیط در آیین زرتشتت، سوشیانس نامیده می‌شود. بودائی‌ها از میترا (میتریه) به معنای مهربان و هندوها کالکا را موعود و منجی می‌دانند. منتظران و معتقدان به ظهور منجی را به‌طورکلی می‌توان به دو بخش «منتظران منفعل» و «منتظران فعال» تقسیم کرد، منتظران منفعل کسانی هستند که با سلب مسئولیت از خویش هرگونه اقدام پیش از ظهور را محکوم کرده و منتظران فعال کسانی هستند که همه امکانات خویش را برای بسترسازی ظهور منجی به منصه ظهور می‌گذارند از این منظر و در میان در اديان ابراهيمي (مسيانيزم مسيحي- يهودي و مهدويت اسلامي)، منتظران فعال پررنگ‌تر جلوه می‌کند تا آنجا که به يک انگاره بدل شده است و معتقدان به آن، کاربست‌هایی راهبردي براي آن فراهم کرده‌اند، به بیانی دیگر کارکردهایی در راستای اعتقاد به ظهور منجي انجام داده و اقداماتی عملی با بهره‌گیری از امکانات خويش براي تحقق پايان تاريخ بسيج می‌کنند.
شيعه همواره موضوع مهدویت و منجی‌گرایی را با هویت دیني و مذهبی خود همسو می‌داند و نگاهش به این مسئله، یک نگاه ایدئولوژیکي و عقيدتي است؛ زیرا در نگاه شيعه اندیشه منجی‌گرایی به‌عنوان تکیه‌گاه، ایده و تز اصلي شيعه مورد توجه است؛ چراکه اساساً نظام‌نامه فکری تشیع بر مبنای تفکر مهدویت، تدوین و تنظيم گردیده است. شيعيان معتقد هستند كه منجي و موعود غایي در سال ۵۲۲ هجری قمری به دنيا آمده است و هم‌اکنون نيز در بين مردم حضور دارد و بر حيات آن‌ها تأثيرگذار است؛ اما بنا به دلایل و مقدرات الهي، از دیدگان مردم مخفي است و تا آن زمان که اراده الهي مقدر فرماید، از رؤیت مردم پنهان خواهد ماند؛ بنابراین دیدگاه شيعه در این بحث، بسيار کلان، وسیع‌ و شفاف‌ است.
جنبش صهيونيسم با اعتقاد به برگزیدگي خود به قبل و بعد از ظهور موعود، خود را در جبهه خيری می‌دانند كه به رهبری منجي، نيروهای شر را از بين می‌برند و سرانجام مالک زمين خواهند گشت. این حرکت در اواخر سده ۹۱ ميلادی در قالب یک جنبش سياسي- ملی‌گرای یهودی به نام صهيونيسم شکل گرفت كه مهم‌ترین هدف آن تشکيل ميهني برای یهودیان بود به‌گونه‌ای که اعتقادات یهودیان سرتاسر جهان را تحت‌الشعاع قرار داده، آن‌ها را ترغيب می‌کند تا به سرزمين موعود مهاجرت کنند و زمینه‌ساز ظهور منجی شوند!
یهودیان معتقدند كه عيسایي ظهور خواهد كرد كه البته با عيسای مسيحيان متفاوت است. آنان در طول تاریخ به مسئله منجي از منظری مذهبي نگریسته، انتظار را یک وظيفه مقدس به شمار آورده‌، تنها تشکيل یک حاكميت سياسي را راهگشای رسیدن به «عصر مسیحا» می‌دانند.
با ورود صهيونيسم سياسي به دنيای یهود بود كه زاویه نگاه برخي یهودیان به مسئله منجي متحول شد. منجی‌گرایی در قوم یهود اگرچه موعودی شخصی است؛ ولی نامتعین است؛ یعنی هرکسی با عنوان ماشیح در هرزمانی می‌تواند وجود داشته باشد قوم یهود موعود را در جهت آرمان‌های خود می‌طلبد حال اینکه در اسلام و نظر فقهای متأخر حضرت مهدی موعودی مشخص و معین است که وعده آمدنش را در قرآن و سنت نبوی داده‌اند، موعودگرايي در جنبش صهيونيسم مسيحي نقش محوري داشته و آن را در قالب دکترين مطرح می‌کند تا آنجا که اين جنبش با موعودگرايي، کارکردهاي هژمونيک گرايانه خود را به‌راحتی توجيه می‌کند؛ و با بهره‌برداری سياسي از اين آموزه سبب تقابل جدي جنبش صهيونيسم مسيحي با موعودگرايي ناب ديگر اديان، به‌ویژه اسلام و تشیع با محوریت ایران اسلامی در عرصه بین‌الملل شده است.
‌امروزه صهیونیست‌ها، خود را به‌عنوان منتظران واقعي مسيحا معرفي كرده، در پایان مراسم سالگرد بنیان‌گذاری رژیم مجعول اسرائيل (پنجم ماه ایار عبری-پنجم اردیبهشت هجری شمسی)، پس از دميدن در شيپور عبادت، این‌گونه دعا می‌کنند: «اراده خداوند، خدای ما چنين باد كه به لطف او شاهد سپیده‌دم آزادی باشيم و نفخ صور مسيحا گوش ما را نوازش می‌دهد.» بی‌گمان طرز تلقي صهيونيسم از مقوله انتظار و ظهور منجي، یکي از بینش‌های چالش آفرین و بحران‌ساز فرا روی معتقدان به آخرالزمان است چراكه تکيه بیش‌ازاندازه بر نژاد و قوميت، این فرقه را دچار نوعي تمامیت‌خواهی غيرعادلانه كرده و ظرفیت‌های گفت‌وگو را از آن گرفته است.
به‌طورکلی مجموعه فعالیت‌های صهیونیسم مسیحی را می‌توان به دو راهبرد نظری و عملی تقسیم کرد.
اقدامات راهبردی مجموعه فعالیت‌هایی نظیر هدایت و سوق دهی افکار جهانیان از طریق فیلم‌های آخرالزمانی با محوریت برتری قومی خاص (یهود)، ایجاد شبکه‌های ماهواره‌ای، استفاده از صنعت فیلم‌سازی در قالب هالیوود، ایجاد صدها هزار سایت‌ در بستر سایبر، رهبری و مدیریت شبکه‌های مجازی با هدف تغییر در افکار و اذهان جهانیان که در لایه‌های زیرین آن افکار آخرالزمانی موج می‌زند، اسلام هراسی، ایران هراسی و خصوصاً شیعه هراسی و… را شامل می‌شود. در بعد عملی نیز می‌توان به مجموعه اقداماتی نظیر ایجاد کشور اسراییل، تلاش برای تخریب مسجدالاقصی و ساختن معبد هیکل یا سلیمان در فلسطین اشغالی زیر عنوان ارض موعود، حادثه ۱۱ سپتامبر، طرح خاورمیانه بزرگ، مبارزه با ایران مقتدر اتمی و مواردی ازاین‌دست اشاره کرد؛ که البته ناگفته پیدا است که تمامی موارد ذکر شده با هدف تخریب و تضعیف ایران اسلامی به‌عنوان قلب تپنده تشیع ناب در سطح کره خاکی است به‌گونه‌ای که دو اِلمان ایران هراسی و شیعه هراسی مخرج مشترک تمامی فعالیت‌های ذکر شده است.
با نگاهی به تاریخ نه‌چندان دور تاریخ اخیر منطقه خاورمیانه و خصوصاً کشور عزیزمان ایران اسلامی به‌خوبی می‌توان به این نتیجه رسید که زمینه اصلی گسترش پدیده شیعه هراسی، وقوع انقلاب اسلامی ایران است. غرب و صهیونیسم تا پیش از وقوع انقلاب اسلامی ایران آشنایی عمیقی با مفهوم تشیع نداشتند و شیعه را صرفاً یکی از مذاهب اسلامی در برابر مذاهب دیگر می‌دانستند و به‌منظور تسلط خود بر مناطق اسلامی، به ایجاد تفرقه در میان آنان مبادرت می‌کردند. با وقوع انقلاب اسلامی ایران به شکلی غیرمنتظره و ایجاد تحولات عمیق ناشی از آن در سطح جهان، موجب نگرانی جریان صهیونیستی غرب و تمرکز بیشتر آنان بر اسلام و خصوصاً تشیع و مهدویت شد. تا آنجا که دشمنی‌ها ضریب و شدت بیشتری به خود می‌گیرد و ابعاد مختلفی را با محور قرار دادن انقلاب اسلامی که بزرگ‌ترین هدفش زمینه‌سازی بستری برای ظهور حضرت حجت است در برمی‌گیرد، بیانی دیگر امروزه می‌توان به دو نوع تقابل و جریانی که ضمن اعتقاد به منجی به‌صورت فعال در جهان راهبرهای خویش را دنبال می‌کنند اشاره کرد که عبارت است از صهیونیسم مسیحی با محوریت کشورهای همسو (رژیم کودک کش و مجعول اسراییل، آمریکا و هم‌پیمانان آن‌ها) و تشیع اثناعشری با محوریت جمهوری اسلامی ایران.
شيوه سازماندهي کتاب حاضر به‌ صورت زیر می‌باشد.
فصل اول: مفهوم شناسی
فصل دوم: تشیع، مسیحیت، صهیونیسم و مسیحیت صهیونیسم
فصل سوم: بررسی نظریه منجی و ارض موعود از منظر تشیع
فصل چهارم: بررسی نظریه منجی و ارض موعود از منظر صهیونیسم
فصل پنجم: تشابه و تفاوت‌های دیدگاه تشیع و صهیونیسم در مورد منجی
فصل ششم: شیعه هراسی صهیونیسم و رابطه آن با منجی
فصل هفتم: اقدامات و اعمال شیعیان در مسئله منجی
فصل هشتم: اقدامات صهیونیسم در مسئله منجی
فصل نهم: نتیجه‌گیری
فصل دهم: منبع شناسی

———————————————————————————————————————————————————————————————————————————–

Abstract

The idea of optimist, looking forward to a good solution for the world and getting rid of the current miserable situation for the human race is rooted in the history of humanity, whose signs can be seen from the ancient era to the modern and even post-modern times, as can be seen by visiting the utopias, utopias and utopias that exist in all The mentioned Abrahamic and even non-Abrahamic religions achieved this goal. A future that they imagined hope and light and reaching the truth based on which a savior and a savior will bring the world to its destination. The idea of appeal and foresight is the common face of all nations, nations and peoples of the world. Based on this, it is believed that eventually a man will appear who will free people from darkness, oppression, misguidance and sinfulness with a divine mission and bring happiness and goodness to the earth and its inhabitants. Abrahamic, non-Abrahamic religions, Zoroastrianism, Hinduism and Buddhism have mentioned the existence of a savior either explicitly or ironically. In Islam, this savior is called Mahdi, in Judaism, Messiah, in Christianity, Jesus Christ (Son of Man), and sometimes in Zoroastrianism, Farghlit is called Susyans. Buddhists consider Mitra (Mitreya) to mean kind, and Hindus consider Kalka as a promise and savior. Those who wait and believe in the appearance of the savior can generally be divided into two parts: “passive waiters” and “active waiters”. From this point of view and among the Abrahamic religions (Christian-Jewish messianism and Islamic Mahdism), active waiters appear more prominent as far as it has become an idea and its believers have strategic applications. They have prepared for it, in other words, they have performed functions in line with the belief in the appearance of a savior and mobilized practical measures by using their facilities to realize the end of history.
Shia always consider the issue of Mahdism and saviorism to be in line with their religious and religious identity, and their view on this issue is an ideological and dogmatic view. Because in the view of Shia, the idea of saviorism is considered as the support, the main idea and thesis of Shia; Because, basically, the intellectual system of Shiism has been compiled and organized based on Mahdism. Shiites believe that the savior and the promised one was born in the year 522 AH and is still present among the people and influences their lives. However, due to divine reasons and predestination, it is hidden from people’s eyes and will remain hidden from people’s view until the time when God’s will decrees it. Therefore, the Shia’s point of view in this debate is very big, broad and clear.
Believing in their election before and after the promised appearance, the Zionist movement considers themselves to be in the good front, which will destroy the forces of evil under the leadership of the savior, and will finally become the owners of the earth. This movement was formed at the end of the 91st century in the form of a Jewish political-nationalist movement called Zionism, whose most important goal was the formation of a homeland for the Jews in such a way that it overshadowed the beliefs of the Jews all over the world and encouraged them to immigrate to the promised land. And become the foundation for the emergence of the savior!
Jews believe that a Jesus will appear, which of course is different from the Jesus of Christians. Throughout history, they have looked at the issue of a savior from a religious point of view, they have considered waiting as a sacred duty, and they consider only the formation of a political government as the way to reach the “Messiah Age”.
It was with the entry of political Zionism into the Jewish world that the perspective of some Jews on the issue of the savior changed. Although the saviorism in the Jewish people is a personal promise; But it is uncertain; That is, anyone with the title of Messiah can exist at any time. The Jewish people seek the promised in the direction of their ideals, while in Islam and in the opinion of the late jurists, Hazrat Mahdi, there is a clear and certain promise, whose coming is promised in the Qur’an and the Prophetic tradition, a promise in the Zionist movement. Christian has played a pivotal role and he puts forward it in the form of doctrine to the extent that this movement easily justifies its hegemonic functions with its promise; And with the political exploitation of this doctrine, it has caused a serious confrontation between the Christian Zionism movement and the pure promiseism of other religions, especially Islam and Shiism centered on Islamic Iran in the international arena.
Today, the Zionists, introducing themselves as the real ones waiting for the Messiah, at the end of the ceremony of the founding anniversary of the fake regime of Israel (5th of the Hebrew month of Iyar – 5th of Ardibehesht AH), after blowing the worship trumpet, they pray like this: “The will of God, our God is like this.” May we witness the dawn of freedom with his grace, and the sound of the Messiah’s face will caress our ears.” Undoubtedly, Zionism’s perception of the category of waiting and the appearance of a savior is one of the challenging and crisis-creating visions of the believers in the apocalypse, because the excessive reliance on race and ethnicity has made this sect suffer from a kind of unfair totalitarianism and has taken away the capacities of dialogue.
In general, the activities of Christian Zionism can be divided into two theoretical and practical strategies.
Strategic actions of a set of activities such as guiding and pushing the world’s opinions through apocalyptic films centered on the superiority of a particular ethnic group (Jews), creating satellite networks, using the film industry in the form of Hollywood, creating hundreds of thousands of sites on the cyber platform, leading and managing virtual networks with The goal is to change the thoughts and minds of the world, which includes apocalyptic thoughts, Islamophobia, Iranphobia, and especially Shiaphobia, etc. In the practical dimension, we can also consider a series of measures such as the creation of the state of Israel, the attempt to destroy the Al-Aqsa Mosque and the construction of the temple.