توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M852_Abstract

پيشگفتار

همواره جوامع انسانی، چالش‌هایی در مواجهه با حقوق انسان‌ها، از جنبه عقیدتی، نژاد و ضعف‌ها و ناتوانی‌ها و.. دارد. گاه ضرورت‌ها در جوامع انسانی مانع از آن می‌شود که تفکرات عقیدتی جنبه اجرائی پیدا کنند و گاه خود تفکرات عقیدتی، عقیم می‌ماند.
معلولان به عنوان کسانی که حقوق انسانی مساوی با تمامی انسان‌ها دارند، همواره قربانی این چالش‌ها هستند و اگر کسانی صدای درون خفته آنها را نشنود، همواره بخش قدرتمند جوامع بخش ضعیف و ناتوان آن را محروم و نابود خواهد کرد.
براستی رویکرد ما پیرو کدام منطق است؟ آیا ما خود را حامی معلولان و افراد ناتوان می‌دانیم، یا آنها حق دارند که از حمایت ما برای دست‌یابی به حقوق خود برخوردار شوند. قانونگذاران و حامیان این عزیزان چگونه می‌توانند، دردهای خفته و چشمان نظاره‌گر آنها را درک کنند، در حالی آنها نمی‌دانند!، بی‌انتظار دنیای خود را کوچک کردند و حتی حاضر نیستند، دنیای بزرگ ما را شریک شوند.، آن‌ها هر روز فراموش شدنشان را فراموش می‌کنند و…..
معلولیت عنوانی است که ما برای هرکس که ناتوان است، بکار می‌گیریم، ناتوان از انجام کارهای روزانه، ناتوان از سازگاری با دیگران و… .، با وجود این، ما چقدر در درک آن‌ها، توانا هستیم و چقدر می‌توانیم در کنار آنها زندگی کنیم و چقدر می‌توانیم حامی آنها باشیم؟
معلولیت عبارت است از مجموعه‌ای از عوامل ذهنی، جسمی و اجتماعی و یا ترکیبی از آنها که به نحوی در زندگی شخصی اثر سوء دارد و مانع از ادامة زندگی وی به صورت طبیعی می‌گردد و غالباً به دلیل عدم امکان زندگی مستقل از نظر شخصی و اجتماعی نیازمند خدمات ویژه‌ای چه از بابت ادامه زندگی و چه از نظر اجتماعی می‌باشند.
به عبارتی، معلولیت نوعی ناتوانی در مواجهه مساوی با مشکلات و موانع می‌باشد که بخش زیادی از افراد جامعه را در بر می‌گیرد. در حقوق مدرن بزهکاران، زنان و کودکان آسیب‌پذیر و افرادی که توانایی اداره کردن زندگی خود را به شکل سازگارانه ندارند، در زمره معلولان قرار می‌گیرند. هر چند جوامع قابلیت پذیرش آن را با تکیه بر منطق فعلی ندارند.
جامعه، قانون و ساختارهای اجتماعی و قضائی به عنوان نهادها و ابزارهایی هستند که همواره بنا به مقتضایات افراد جامعه و اقشار مختلف نیازمند تغییر و تحول می‌باشند، به گونه‌ای که بتوانند شرایط زندگی را برای تمامی اقشار و گروه‌ها به یک نسبت باثبات و ارتقاء دهند. به عبارتی، جامعه‌ای که در آن تمامی افراد اعم از افراد سالم و افراد معلول بتوانند با تکیه بر شرایط موجود در جامعه از جنبه‌های مختلف، شرایط یکسان و امیدوارکننده‌ای داشته باشند، یک جامعه ایده آل خواهد بود.
رویکردهای تاریخی به حقوق معلولان همواره نشان از سیر تحول اندیشه در باب نگرش به اقشار مختلف انسانی با حقوق اساسی مساوی می‌باشد. دوره‌های مختلف در تاریخ بشر همواره با نوسان‌های سیاسی و اجتماعی زیادی مواجه بوده است، این نوسان‌ها همواره از ایجاد شرایط پایداری که حقوق انسان‌ها و افراد بشری از اقشار مختلف را به رسمیت بشناسد، جلوگیری می‌کرد، به عبارتی، با افزایش ثبات داخلی و بین‌المللی همواره رویکرد الویت‌نگرانه، جای خود را به رویکرد عدالت‌محورانه می‌دهد و افراد معلول و غیرمعلول شرایط نزدیک به هم پیدا می‌کنند که می‌توان این مسئله را با مقایسه وضعیت افراد معلول، زنان و کودکان در کشورهای جهان سومی و اغلب جنگ‌زده و کشورهای توسعه‌یافته و یا مقایسه وضعیت این اقشار در دوران مصادف با جنگ‌های جهانی اول و دوم و زمان حال درک کرد.
با استقرار ثبات سیاسی اجتماعی تحول نگرش در حقوق اساسی افراد به عنوان قدم بعدی محسوب می‌شود که سرمنشاء آن بیانیه‌ها و قوانین بین‌المللی و داخلی می‌باشد، با وجود این، سیر تحول در تمامی کشورها مطابق با سازمان‌های بین‌المللی، به دلایلی چون اختلافات سیاسی، نگرشی و محدودیت‌های زمینه‌ای (مانند نبود امکانات و ضعف اقتصادی و ساختاری) همواره متوازن نبوده است.
از این رو، با تحول جنبه‌های مختلف در جوامع می‌توان تحول در عرصه حقوق بشر و در درجه دوم تحول در عرصه حقوق اساسی مساوی در میان اقشار مختلف را مورد بحث قرار داد. معیار دست‌یابی به این اهداف در جوامع، تابعی از میزان کارایی ساختارهای قانونگذاری و حمایتی و اجرایی می‌باشد، به عبارتی، با تسهیل شدن زندگی و افزایش رضایت عمومی (بافرض اینکه تمامی اقشار اعم از معلول و غیرمعلول حقوق مساوی داشته باشند) می‌توان گفت که جامعه عدالت‌محور و سالم وجود دارد.
در بعدی دیگر باید گفت که جامعه‌ای که از ارائه خدمات چه از بعد اجرای قانون و چه از بعد حمایت از اقشار ضعیف و چه از جنبه‌ای مختلف که مرتبط با حقوق برابری انسان باشد ناتوان باشد، همواره به عنوان جامعه معلول شناخته می‌شود که معلولان در آن نمی‌توانند به حقوق انسانی خود دست پیدا کنند، زیرا افراد معلول چه از جنبه فیزیکی و چه از جنبه روانی نیازمند حمایت ویژه برای هم سطح شدن با افراد دیگر هستند. عدم تقارن نیازهای افراد معلول با سیاست‌های حمایتی می‌تواند این افراد را تحت فشار قرار دهد.
افراد معلول از لحاظ نوع معلولیت دامنه گسترده‌ای دارند و نیازمندی‌های این افراد در ادارات و سازمان‌های دولتی و غیردولتی نیز گسترده و هزینه‌بر می‌باشد و بنابراین، قائل شدن به حقوق اساسی به موازات تصویب‌نامه‌های حقوق بشری نیازمند این خواهد بود که جوامع رویکرد حق‌مدارانه اقشار معلول و ضعیف جامعه را به رسمیت بشناسد، معیاری که نشان‌دهنده دستیابی جوامع به این امر باشد، می‌تواند شامل موارد تنظیم قوانین حمایتی از اقشار محروم و معلول (برای دستیابی به حقوق مساوی)، اجرای قوانین حمایتی، تعریف نوع روابط افراد معلول نسبت به سازمان‌ها و تسهیل این روابط ) و در کل ایجاد ساختارهای سازگار با افراد معلول، بگونه‌ای که امکان دسترسی به حقوق اساسی را به تمامی افراد جامعه به یک‌اندازه منطقی فراهم کند.

Preface

Human societies always have challenges in facing human rights, in terms of ideology, race, weaknesses and disabilities, etc. Sometimes the necessities in human societies prevent ideological thoughts from becoming operational, and sometimes the ideological thoughts themselves remain sterile.
The disabled, as those who have equal human rights with all humans, are always victims of these challenges, and if someone does not hear their inner voice, the powerful part of society will always deprive and destroy the weak and powerless part.
Indeed, which logic does our approach follow? Do we consider ourselves as supporters of disabled people, or do they have the right to receive our support to achieve their rights? How can the legislators and supporters of these loved ones understand their sleeping pains and watching eyes, when they don’t know! They unexpectedly shrunk their world and are not even ready to share our big world. They forget that they are being forgotten every day. They do and…..
Disability is the title we use for anyone who is disabled, unable to do daily tasks, unable to adapt to others, etc., however, how capable we are of understanding them and how well we can live with them. and how much can we support them?
Disability is a set of mental, physical and social factors or a combination of them that somehow has a bad effect on a person’s life and prevents him from continuing his life in a normal way. They are special services, both for continuing life and from a social point of view.
In other words, disability is a type of inability to face problems and obstacles equally, which includes a large part of people in the society. In modern law, criminals, vulnerable women and children, and people who do not have the ability to manage their lives adaptively, are classified as disabled. Although societies are not able to accept it based on the current logic.
Society, law and social and judicial structures are institutions and tools that always need to change and evolve according to the requirements of people in society and different strata, so that they can improve the living conditions for all strata and groups in a stable ratio. In other words, a society in which all people, including healthy people and disabled people, can have equal and promising conditions based on the existing conditions in the society from various aspects, will be an ideal society.
Historical approaches to the rights of the disabled always show the evolution of the thought about the attitude to different human classes with equal basic rights. Different periods in human history have always faced many political and social fluctuations, these fluctuations have always prevented the creation of stable conditions that recognize the rights of human beings and human beings from different strata, in other words, with the increase of internal and international stability. The priority-oriented approach gives way to the justice-oriented approach, and disabled and non-disabled people find similar conditions, which can be seen by comparing the situation of disabled people, women and children in third world and often war-torn countries and developed countries, or comparing the situation of these Aqshar understood during the era coinciding with the first and second world wars and the present time.
With the establishment of political and social stability, the transformation of the attitude towards the fundamental rights of individuals is considered as the next step, which originates from international and domestic statements and laws. Background limitations (such as lack of facilities and economic and structural weakness) have not always been balanced.
Therefore, with the development of different aspects in societies, it is possible to discuss the development in the field of human rights and, secondly, the development in the field of equal basic rights among different classes. The criterion of achieving these goals in societies is a function of the efficiency of legislative and supporting and executive structures, in other words, with the ease of life and the increase of public satisfaction (assuming that all classes, both disabled and non-disabled, have equal rights), it can be said that the society There is justice-oriented and healthy.
On the other hand, it should be said that a society that is unable to provide services, either from the perspective of law enforcement, or from the perspective of supporting the weak, or from a different aspect related to human equality rights, is always known as a disabled society in which the disabled They cannot achieve their human rights, because disabled people, both physically and mentally, need special support to be on the same level as other people. The asymmetry of the needs of disabled people with support policies can put pressure on these people.
Disabled people have a wide scope in terms of the type of disability, and the needs of these people in governmental and non-governmental offices and organizations are also extensive and costly, and therefore, respecting the fundamental rights in parallel with human rights ratifications will require that the societies have a right-oriented approach to the disabled and weak sections. recognize the society, a measure that shows that societies have achieved this, can include cases of setting up protective laws for the disadvantaged and disabled (to achieve equal rights), implementing protective laws, defining the type of relationships of disabled people with organizations and facilitating this relations) and in general creating structures compatible with disabled people, in such a way that provides access to fundamental rights to all members of the society in the same logical way.