توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M572_Abstract

پیشگفتار

ما در دنيايي زندگي مي‌كنيم كه هر روز با موجي از اخبار ناخوشايند روبه‌رو مي‌شويم؛ اما بارها در مقالات و كتاب‌هاي مختلف خوانده‌ايم كه نبايد بر افكار منفي و حوادث ناگوار متمركز شويم و بايد تفكر مثبت داشته باشيم؛ شايد معترض ‌‌شويم كه «اين همه دربارۀ مثبت‌انديشي خوانده‌ام؛ ولي مشكلاتم هم‌چنان پابرجاست يا اين‌كه من در كارم موفق نيستم و بارها شكست خورده‌ام. تفكر مثبت را هم امتحان كرده‌ام، اما تغييري در كارم حاصل نشده، ديگر نااميد شده‌ام و نمي‌توانم به خودم دروغ بگويم كه اوضاع بد نيست و حقيقت را انكار كنم.» ولي در حقيقت بيشتر مردم ماهيت تفكر مثبت را درك نمي‌كنند. شخص مثبت‌انديش هيچ‌گاه مسائل منفي را به ‌رسميت نمي‌شناسد، بلكه آن‌ها را به عنوان بخشي از زندگي مي‌پذيرد و سعي مي‌كند بهترين راه و خوش‌آيندترين آن‌ها را برگزيند. مثبت‌انديشي شكل و مدلی از فكر كردن است كه براي به دست آوردن بهترين نتيجه از بدترين شرايط است. داشتن تفکر مثبت می‌تواند تأثیر زیادی در رفتار بهداشتی افراد جامعه داشته باشد (لیث و تمنایی‌فر، ۱۳۹۳).
سليگمن (۲۰۰۲) مثبت‌اندیشی را به صورت استفاده از قدرت‌هاي شخصي به صورت روزانه براي ايجاد شادي‌هاي مناسب و حداكثر خشنودی تعريف مي‌كند. يكي از خصوصيات مهم تفکر مثبت، تمركز كردن روي چيزي است كه شكل وقوع زندگي را براي مردم به گونه‌اي مي‌سازد كه موجب بيشترين حس سلامت، رضايت، خرسندي و زندگي خوب شود.
تاب‌آوری را به عنوان نوعي فرآیند، توانایي یا پيامد سازگاری موفقيت آميز با داشتن موقعيت تهدید کننده تعریف کرده‌اند؛ به عبارت دیگر تاب‌آوری عاملي است که به افراد در رویارویي و سازگاری با موقعيت تهدید کننده، تأثيرگذار است.
علاوه بر تفکر مثبت زندگی ، یکی دیگر از عواملی که در زندگی افراد بسیار حائز اهمیت است، تاب‌آوری است. تاب‌آوري به معناي توانايي مقابله با شرايط دشوار و پاسخ انعطاف‌‎پذير به فشارهاي زندگي روزانه است. تاب‌آوري، استرس را محدود نمي‌كند و مشكلات زندگي را پاك نمي‌كند؛ بلكه به افراد قدرت مي‌دهد تا با مشكلات پيش رو مقابلة سالم داشته باشند، بر سختي‌ها فائق آيند و با جريان زندگي حركت كنند. برخي افراد به طور طبيعي داراي اين ويژگي هستند، اما خبر خوب اين است كه اين ويژگي در انحصار عده‌اي معدود نيست و به نظر متخصصان، ساير افراد نيز قادرند تاب‌آوري را بياموزند و آن را ارتقاء دهند. تاب‌آوری توانایی یا پیامد سازگاری موفقیت‌آمیز با شرایط استرس‌زا و چالش‌برانگیز است. به بیان دیگر، فرد تاب‌آور یعنی کسی که در برقراری تعادل زیستی- روانی در شرایط دشوار توانمند است. البته معنای تاب‌آوری فقط این نیست که در برابر آسیب‌ها یا شرایط تهدیدکننده پایدار بمانیم و در روبه‌رو شدن با شرایط خطرناک، حالتی انفعالی داشته باشیم؛ بلکه شرکت و حضور فعال و سازندۀ ما در محیط پیرامون‌مان نیز مدنظر است. برخی روان‌شناسان باور دارند که تاب‌آوری بازگشت به تعادل اولیه یا رسیدن به تعادل سطح بالاتر در شرایط تهدیدکننده است و از این روست که سازگاری موفق در زندگی را فراهم می‌کند (بشارت، ۱۳۹۳).
خودکارآمدي به عنوان قضاوت افراد درباره‌ي توانایی‌هایشان در سازمان دهی و اِعمال دوره‌هاي عمل مورد نیاز براي حصول انواع طراحی شده‌ي عملکرد، تعریف شده است.
دیگر عامل اثرگذار بر زندگی افراد، خودکارآمدی است. خودکارآمدی نوعی توانایی است که به موجب آن فرد مهارت خود را برای مقابله با ضروریات و شرایطی که مواجه می¬شود، سازمان می¬دهد و هماهنگ می¬کند. احساس خودکارآمدی به طور رسمی به این صورت تعریف می¬شود: قضاوت فرد درباره اینکه با توجه به مهارت‌هایی که دارد و موقعیت¬هایی که با آن مواجه می¬شود، چگونه با یک موقعیت خوب یا بد عمل کند. بندورا (۲۰۰۹) معتقد است که خودکارآمدی مهمترین عامل تعیین کننده فعالیت¬هایی است که ما برمی¬گزینیم و همچنین خودکارآمدی است که موجب می¬شود تا پس از رویارویی با تجربه ناکامی¬زا، هنوز به فعالیت ادامه دهیم و یادگیری عمدی ما بوسیله خودکارآمدی تصوری سطح پایین محدود می¬شود و بوسیله خودکارآمدی سطح بالا افزایش می¬یابد (کریم‌زاده و محسنی، ۱۳۹۳).
راه‌های گوناگونی هستند که می‌توانند بر زندگی و اندیشۀ افراد مؤثر باشند و آن‌ها به سمت تاب‌آوری، تفکر مثبت در زندگی و خودکارآمدی سوق دهند. یکی از این راه‌ها، آموزش شناختی رفتاری است. این آموزش، یک روش درمانی از طریق صحبت کردن با افراد است: در مرحلۀ اول روان درمانگر تلاش در دریافت طرز تفکر افراد نسبت به خود پیرامون اطراف و دیگران دارد. در مرحلۀ دوم سعی می نماید مسائل ومشکلاتی که موجب تولید اختلالات روانی در فرد گردیده است را پیدا نماید. رفتار درمانی شناختی به فرد کمک می‌کند تا به گونه دیگری اندیشیده و در نتیجه این طرز تفکر جدید می‌توانید با رفتارهای سالم‌تر و درست‌تری در برابر حوادث ناخواسته و ناگوار پیرامونش برخورد نماید. برخلاف سایر روش‌های رفتار درمانی که روان ‌درمان‌گر در پی شناسائی و ریشه‌یابی علل رفتارهای نامناسب مراجع خود در برابر ناملایمات و حوادث زندگی است تا به او کمک کند، در رفتار درمانی شناختی، روان ‌درمان‌گر فقط بر مشکلات زمان حال (اینجا و اکنون) و آن‌چه موجب ناراحتی و اضطراب در افراد گردیده است، تکیه می‌کند (عسگری، ۱۳۹۰).
هدف از تالیف کتاب حاضر تعیین اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر تاب‌آوری، تفکر مثبت زندگی و خودکارآمدی زنان خانه‌دار بود. جامعه آماری ، کلیۀ زنان خانه‌دار مراجعه‌کننده به سرای محله‌های منطقۀ دو تهران که تعداد آن‌ها برابر با ۴۰۰ نفر بود و از بین آن‌ها ۳۰ نفر گزینش شدند و در هر دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردید، ابزار گردآوری داده ها سه پرسشنامه استاندارد تاب‌آوری (CD-RIS) (1991-1979)، مثبت‌اندیشی اینگرام و وینسکی (۱۹۸۸)، خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲) و آموزش شناختی رفتاری استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش شناختی رفتاری بر تاب‌آوری، تفکر مثبت زندگی و خودکارآمدی زنان خانه‌دار اثربخش است.
شيوه سازماندهي کتاب حاضر به‌ صورت زیر می‌باشد.
فصل اول: کلیات
فصل دوم: تاب‌آوری
فصل سوم: تفکر مثبت زندگی
فصل چهارم: خودکارآمدی
فصل پنجم: آموزش شناختی- رفتاری
فصل ششم: تحقیقات آموزش شناختی رفتاری
فصل هفتم: جمع‌بندی