توضیحات

جهت دانلود فایل پی دی اف خلاصه کتاب، بر روی لینک زیر کلیک نمایید.

M18_Abstract

سخن مولف

درک یک مطلب در بعد دینی و اسلامی آن، وقتی میسر می شود که ما در ابتدا بتوانیم به زوایا و ابعاد آن پی ببریم و در نهایت بتوانیم آن را با آموزه های دینی تطابق داده و اجرایی کنیم. در این بین سیره ی ائمه معصومین علیهم السلام و خصوصا پیامبر مکرم اسلام صلی الله علیه وآله که سرآمدان فرهنگ دینی در جامعه هستند با توجه به تاکیدات خداوند در
قرآن کریم، در این راه می تواند راهگشا باشد. با توجه به اینکه افراد در یک جامعه اسلامی نسبت به هم نمی توانند بی توجه باشند و باید در تمامی مسائل کمک کار یکدیگر باشند،
باید از مناقشات این ارتباط آگاهی داشته باشیم تا در مواقع ضرورت بتوانیم از آنها بهره برده و استفاده کنیم. هر چه ارتباط بین افراد جامعه نزدیکتر باشد این چالش ها بیشتر شده و
در نتیجه اهتمام به فراگیری و عمل کردن به دستورات دینی مبتنی بر آموزه های دینی امری غیر قابل اجتناب است.
در جوامع گذشته بخاطر عوامل متعدد تاثیر گذار بر فرهنگ مردم و همچنین رابطه ای که بین اقشار مختلف جامعه از لحاظ تامین نیازهای مادی و غیره قرار داشت مردم خواه ناخواه
مجبور به برقراری ارتباط با افراد مختلف در سطح بسیار بالایی بودند. این امر سبب شده بود که افراد مختلف در اثر تعامل با یکدیگر از روی خواست قبلی، اکراه و یا اجبار به دستورات یا مسائلی پایبند شده و به آن عمل کنند که نتیجه ی آن بهره مندی از زندگی مرفه معنوی شده بود.
در جامعه کنونی با توجه به دور شدن مردم از روابط اجتماعی و فرهنگی، یکسری از ملزمات زندگی اجتماعی نیز با آن از بین رفت و جامعه به گونه ای شد که ملاقات افراد یک خانواده منحصر در ایام خاص مثل اعیاد شد. این مساله در مورد روابط افراد یک محله، شهر و… به مراتب ضعیف تر و در حد بسیار پایینی معنا پیدا کرد و کار به جایی رسید که مراکز متولی امور فرهنگی مجبور به تاسیس مجامعی برای بهبود روابط اجتماعی بین افراد یک جامعه شدند که آخرین بازخورد آن طرح مهارتهای زندگی آپارتمانی توسط رهبر انقلاب اسلامی حضرت آیت الله عظمی خامنه ای دام ظله می باشد.
اینکه زندگی آپارتمانی به طور خاص مورد توجه قرار گرفته است یک مساله اتفاقی نبوده است بلکه چنانچه می دانیم یکی از فضاهایی که مردم یک جامعه بخاطر مساله تشکیل
خانواده و یا مأمن و محل استراحت به آن نیاز دارند، محلی برای زندگی و یا به اصطلاح مسکن است. شکل و ساختار این فضا در جوامع گذشته با جوامع کنونی بسیار متفاوت است. همین تفاوت در ظاهر سبب بروز تفاوت هایی در باطن نیز شده است. برخلاف جوامع گذشته و بنابر مشاهده هر چه تعداد واحدهای یک مجتمع مسکونی بیشتر باشد ارتباط این افراد با یکدیگر بسیار کمرنگ تر می شود. و باز هم به مشاهده ثابت می شود که در جوامع قدیم افراد با یکدیگر رابطه ای به مراتب صمیمانه تر داشتند. در این نوشتار در مقام بررسی
تفاوت جوامع گذشته و حال حاضر نیستیم و لذا به همین مقدار که مناسب با بحث ما است بسنده می کنیم.
علاوه بر اینکه مسکن محل آرامش افراد یک جامعه است، در این محل فرزندان یک جامعه رشد و نمو کرده و پایه های تربیتی-اخلاقی در آنها شکل می گیرد. تمام این مسائل دست به دست هم داده اند تا اهمیت محل زندگی افراد در درجه ی بالایی قرار گرفته و توسط رهبری بر آن تاکید شود. البته در بوجود آمدن تفاوت های باطنی عوامل متعددی تاثیر گذار است که فعلا از پرداختن به آن صرف نظر می کنیم ولی فعلا بحث در این است، حالا که در این نوع جامعه قرار گرفتیم باید چه باید کرد؟! به عبارت دیگر چطور باید رفتار کنیم تا هم خود و هم دیگران از زندگی در یک مجتمع مسکونی که احتمالا هرساله افراد جدید در آن ساکن می شوند لذت ببریم و بتوانیم در کنار یکدیگر به راحتی زندگی کنیم.
روابط اجتماعی انسان مقتضی رعایت اموری است که در قالب اخلاق و حقوق، ساماندهی شده است. اخلاق و حقوق در حقیقت شیوه درست و مناسب رفتاری با دیگران را مشخص می کند. هر چه روابط نزدیک تر باشد، ساماندهی آن سخت تر خواهد بود. از این رو قوانین و بایدها و نبایدهای حقوقی و اخلاقی نسبت به دوری و نزدیکی روابط انسانی متغیر است.
بر همین اساس روابط میان زن و شوهر دارای قوانین و اصول و قواعد اخلاقی بیشتر و سخت گیرانه تری است. حقوق همسایه و همسایگی نیز اینگونه است. شناخت این حقوق و قواعد به ما کمک می کند تا زندگی بهتری را برای خود و دیگران رقم بزنیم.